Æз цæрынæн нæ райгуырдтæн.
Нæй мыл, ромæгтау, даргъ æвзаг.
Мæн дæ ныхмæ æрцагуырдтой:
– Та бан хас, æзнаг!
Нæу нæ тугкалд мæ азымæй, –
Уый мæ хæстон цард амоны…
О, куыд бæллыс, куыд разы дæ
Ацы сау тохы амондыл!..
Бæх дæ хæссынæй не ‘фсæды, –
Уасы, фесхъиуы, баризы.
У сæ цард-амонд не ‘фсæдтæн
Баст нæ иуы уæлахизыл!
Æз, æфсымæрау, уарзин дæу,
Фæлæ тохы хъæр азæлыд,
Уæд æзгъæры бын дадзинты
Туг, ивылд фурдау, базмæлы.
Æз дæ уындæй нæ бафсæдин. –
Фидыцамад, ысгарбæрзæй! –
Фæлæ ахсæв нæ иуы цин
Хъуамæ сау нымæт бамбæрза.
Исдуг хъаматæ рог ныдзæвдзысты,
Уаз ирон чызджы иуты стæлфынау,
Æмæ цирхъытæ сау æдзæм куысты
Арвмæ калдзысты судзгæ стъæлфæнтæ
У нæ карз æгъдау – сатфæдисонæн
Радт фыццаджы бар ды фыццаг цæфæн!
Рог куы ферттивы кард йæ фистонæй, –
Нæу лæджы нысан, нæй лæмæгъ уæвæн!
Дард ныззилдзынæн ды дæ сау фæринк,
Тугæй айсæрддзæн уый мæ фæтæн гуыр…
Æз ныхъхъæрздзынæн: О, мæ тохы цин,
О, мæ мады ‘хсыр!..
Стæй уæд – гъай-да-гъа! – сары арæнмæ
Лæг цы нæ быхсы! –
Æз дæу айсдзынæн комы нарæгмæ
Уым мæ хъæлæсы.
Цирхъы рог цъыввытт анæры,
Кæмтты азæлы сонт мыр-мыр…
Къух ма зæрдæйыл авæры:
О, мæ мады ‘хсыр…
